شعری در وصف اقلید

اقلید : کلید فارس

کلید در فارس ا قلید ماست همانند باغ بهشت خداست
نشسته است بر دامن کوه بل چو تاجی که یاقوت دارد به دل
هوایش مصفا زمین سبز رنگ پر از نغمه بلبل و عود و چنگ
روایت چنین است بهرام گور در این سرزمین رفت در قعر گور
چو پیک پیمبر به ایران رسید به این سرزمین نور ایمان دمید

شنیدم که ا قلید روز نخست دل از سستی و کاستی ها بشست
به ابش گلاب و به خاکش گل است به کهپایه اش لاله و سنبل است
به جوی اندرش ناز و گلپونه است هوایش پر از عطر بابونه است
به صحرای آن بلبل کوهی است پر از نرگس مست جادویی است
گل اشک در برج اردیبهشت زمین را کند همچو باغ بهشت
چو خلعت به بر می کند کوه بل همه نو عرسان به پایش خجل

شود خلعت کوه برف سپید بهاری دل انگیز اید پدید
بسی مردمانش که برزیگرند به مهمان نوازی در و گوهرند
دژکرد ما مشک ناب تر است بهارش ز مازندران بهتر است
نظر کن به باروی بهرام گرد که سر بر سپهر برین می سپرد
گزین پایتخت پر آوازه بود خداوند دربان و دروازه بود
بهشت برین ا ست تنگ براق تو گویی عروسی است حاضر یراق
در اینجا همه اهل بزمند ورزم همه نکته سنجند د ر نثر و نظم
همه پاک و پاکیزه و پاکزاد هژبرند و چالاک و گردند پاد
                                                                                                                                     مهندس امیر امیدوار